Штодзень

"Хацелася б, каб у Гомелі быў гістарычны герб". Гомельскі навуковец шукае ў замежных архівах першапачатковую выяву герба Падпісвайцеся на наш канал: https://t.me/shtodzien  https://www.facebook.com/sztodzien Гомель адсвяткаваў сваё 880-годдзе — менавіта столькі год таму горад упершыню ўзгадваецца ў Іпацьеўскім летапісе, у 1142 годзе. Як і кожны буйны беларускі горад, Гомель мае афіцыйны герб — рысь у блакітным полі. Але ці гістарычны гэта герб? І чаму шматлікія гомельцы, кажучы пра герб Гомеля, маюць на ўвазе белы крыж на чырвоным фоне? “Штодзень” звярнуўся да вядомага гомельскага гісторыка Яўгена Малікава , каб ён распавёў пра гербы Гомеля — афіцыйны і гістарычны. Яўген Малікаў працуе ў замежных архівах Распавядзіце, калі ласка, пра гісторыю афіцыйнага герба Гомеля. Сучасны афіцыйны герб Гомеля зацвержаны ў канцы XVIII ст. На той час гарады усёй Беларусі былі далучаны да Расейскай імперыі і пераходзілі на ўласцівае гэтай дзяржаве адмінстрацыйнае кіраванне. У некаторых стараж

  Цмок, які не змог: прыгоды гомельскага “Валатазаўрыка” Падпісвайцеся на наш канал: https://t.me/shtodzien  https://www.facebook.com/sztodzien Той самы цмок, які не змог У пачатку жніўня на адным з Валатаўскіх азёраў Гомеля ўсталявалі незвычайную скульптуру. Аднак доўга тая не пратрымалася і хутка сышла пад ваду, пакінуўшы пра сябе хвалю прышпілаў і мемаў у сацыяльных сетках. Пасля вяртання “падводнага” цмока на месца гомельскі аналаг пачвары з шатландскага возера Лох-Нэс нават займеў адметную назву “Валатазаўрык”. Але меркаванні гомельцаў адносна яе падзяліліся – ад цалкам станоўчых да катэгарычна адмоўных. “Штодзень” разабраўся ў прыгодах новай гомельскай скульптуры, хвалі хейта і любові да яе ды ігнараванні ўладамі гісторыі і традыцый горада. Адкуль плаўнікі растуць Паводле звестак у дзяржаўных СМІ, ідэя стварэння кампазіцыі належыць маленькай дзяўчынцы па імені Аліна . Нібыта яна самастойна патэлефанавала на прамую лінію кіраўніку адміністрацыі Цэнтральнага раёна і распавя

  Этнафатаграфія, дакументальныя фільмы і ўменне радавацца кожнаму дню. “Штодзень” паразмаўляў з былой журналісткай Ларысай Шчыраковай, якая стварае моду на этнафотасесіі Штодзень https://www.facebook.com/sztodzien   Як вы цяпер, чым займаецеся ў Гомелі? Я адкрыла ІП і зараз займаюся фотапаслугамі. Паколькі гэты рынак даволі насычаны спецыялістамі, выбрала такую нішу, як этнафатаграфія. І тут адчуванне, што я не проста манапаліст, але адзіны такі фатограф у Гомелі. Тут усё сышлося. Я — гісторык паводле адукацыі. З 1990-х гадоў, як патрапіла ў “Талаку”, пачала збіраць этнічныя рэчы: посцілкі, ручнікі, адзенне. На цяперашні момант у мяне вялікая калекцыя, таму ёсць усё для добрых здымкаў. Таксама збіраюся здымаць сямейны гісторыі.   Падчас фотасетаў адбываецца узаемаабмен інфармацыяй. Большасць, канечне, я распавядаю, але штосьці новае і я даведваюся. Напрыклад, як правільна завязваць хустку. Я не з вёскі, мая маці хустку не насіла, я нічога пра гэта не ведаю. А цяпер я можа ўжо пяць в

  “Адкрыццяў мора! І развенчаных міфаў таксама!” Як рэпрэсаваны гомельскі гісторык займаецца пошукамі сенсацыйных знаходак у польскіх архівах Падпісвайцеся на наш канал: https://t.me/shtodzien  https://www.facebook.com/sztodzien Яўген Малікаў. Фота: уласны архіў героя публікацыі Вядомы гомельскі гісторык, кандыдат мастацтвазнаўства і звольнены ўніверсітэцкі выкладчык Яўген Малікаў цяпер жыве ў Польшчы, куды ён з’ехаў пасля пераследу ў 2020 г. “Штодзень” паразмаўляў з ім пра жыццё ў Варшаве, архівы, і, канечне, Гомель. Як увогуле вашыя справы пасля ад’езду з Беларусі? У свой першы год у Польшчы я атрымаў стыпедыю Нямецкага гістарычнага інстытута ў Варшаве і займаўся вывучэннем драўлянай польскай архітэктуры – гэта такі працяг даследавання маёй асноўнай беларускай навуковай тэмы. Цудоўная была стажыроўка! Я ездзіў па розных музеях драўлянай архітэктуры, сустракаўся са спецыялістамі, працаваў з польскай літаратурай.  Паралельна вырашыў закрыць адзін гомельскі гештальт, якому ўжо больш за