Што сніцца гомельцам у эміграцыі? “Штодзень” паразмаўляў пра асноўныя сюжэты сноў і разабраў іх з дапамогай псіхолага

Падпісвайцеся на наш канал: https://t.me/shtodzien 
https://www.facebook.com/sztodzien   

Гомельцы пратэстуюць супраць праўладнай акцыі прадпрыемства "Гомсельмаш" у 2020 годзе

Вольга Павук, блогер, актывістка з Рудабелкі (Акцябрскі), Гомельская вобл. Пасля актыўнага ўдзелу ў выбарчай кампаніі 2020 г. разам з мужам Андрэем Павуком была вымушана з’ехаць з Беларусі, цяпер жыве ў Вільні: 

Першы год як мы пераехалі — нам нічога, звязанага з падзеямі 2020-га ў Беларусі, увогуле не снілася. Але дзесьці праз год нам абодвум пачалі сніцца вось гэтыя сюжэты — нібы мы невядома як патрапілі дадому, і раптам разумеем — ўсё, нас назад ніхто не выпусціць, трэба хавацца. Ёсць яшчэ адзін часты сцэнарый: я дома, за мной прыехалі, машына міліцыі ўжо ў двары і бегчы няма куды.

 Таксама быў вельмі цікавы сон, які ўразіў мяне адчуваннем рэальнасці. Прыснілася “перамяшаная” кватэра — ці то мая ў Акцябарскім, ці тая, дзе зараз жывем у Вільні. Я ем за сталом, і раптам урываюцца ў дзверы “касманаўты” ў чорным, прыходзяць прапагандысцкія журналісткі і нахабна ўсё фатаграфуюць, незважаючы на мяне. І я такая злая, кідаюся на іх і спрабую прагнаць. А потым сапраўды, тыдні праз 2, “разбамбілі” нашу кватэру. Я паглядзела відэа — яны так і заходзілі, з гэтымі пісталетамі, гэта было вельмі падобна.

Узброеные ўладаахоўнікі ў кватэры сям'і Вольгі і Андрэя Павукоў

Наступствы ад "ператрусу" ў кватэры Вольгі

Андрэй, дваровы актывіст, прадстаўнік IT-сферы, 5 месяцаў таму пераехаў у Грузію:

У Беларусі мне ўвесь час сніўся ўсякі трэш — вось гэтая тэматыка з губазікамі, амонамі, звязаная з імі беганіна. І адчуванні такія — паміж жыццём і смерцю. Было вельмі страшна, прачынаўся, і радаваўся, што гэта сон. У Грузіі такія сны мне сніцца перасталі. З пастаянных сюжэтаў беларускіх часоў застаўся толькі адвечны жудасны сон пра былую працу на заводзе — нібыта мяне не звольнілі і прыйдзецца тут застацца надоўга.

Яўгенія Парашчанка, праваабаронца з Гомеля; уцякла пасля ператрусу і атакі на прав.супольнасць 16 лютага, жыве ў Вільні:

Я ніводнага разу не бачыла Беларусь у сне. Так, каб усведамляць, што гэта радзіма, куды мне нельга. Настальгія мучыць мяне на яве. Раптам пачынаюць прыгадвацца выпадковыя месцы. Напрыклад, востра хочацца патрапіць у краму побач з домам, хоць у ёй ніколі не было нічога адметнага. Ці раптам — нават не хочацца, а проста памяць закідвае — у падземны пераход каля Новага ўнівермага. Дакладна адно з найбрыдкіх месцаў горада. Але памяць чамусьці паказвае яго ў танэлі часу, і я трапляю ў свае дваццаць з нечым гадоў і бачу, як у пераходзе грае на акардэоне музыка, якога ўжо няма на гэтым свеце. Але ж і мне не трапіць у пераход тых часоў — а памяць не разбірае час, яна проста падкідвае ўспаміны. Так што настальгія абвастрае ў мяне тугу не толькі па радзіме, але і па ўсім мінулым. І вось я назіраю, як усё маё жыццё ў Беларусі з цяперашняга часу пераходзіць у мінулы.

 

Вечаровыя акцыі салідарнасці ў Гомелі. Жнівень 2020 года

Псіхолаг Алег Сыс:

З пункта гледжання псіхалогіі сон — гэта вельмі добры аздараўляльны механізм псіхікі, такія бясплатныя лекі для душы і цела. Яго галоўная мэта — сцерці балючыя эмоцыі, якія мы займелі ў сувязі з негатыўнымі падзеямі. А вось калі балючая падзея здарылася, а сны, звязаныя з пачуццямі, якія яна выклікала, не сняцца — з вялікай доляй верагоднасці чалавеку будзе складана справіцца з гэтай сітуацыяй, бо па нейкім прычынам псіхіка не дапамагае.

Напрыклад, адбываліся пратэсты, за чалавекам гнаўся АМОН, пасля ён адседзеў суткі ў турме, і зараз яму ўвесь час сніцца страшны сон адпаведнага сюжэта. Здаровая псіхіка “перапрацуе” ўспамін так, каб ён перастаў хваляваць — паступова ў памяці застанецца сама падзея, але не эмоцыі, з ёй звязаныя. 

Таму адносна вышэй узгаданых сюжэтаў — вярнулася ў Беларусь і не магу выехаць, “разбамбілі” кватэру, бягу ад АМОНА — гэта пра страх і трывогу за сябе і сваякоў. Таксама паказальна, калі такія сны перастаюць сніцца, як у Андрэя ў Грузіі — псіхіка дапамагла справіцца з непрыемнымі пачуццямі, напружанне прытупілася.

Глабальна не істотны нават сюжэт сна — істотная эмоцыя, якая праігрываецца. Напрыклад, не сняцца падзеі, звязаныя з Беларуссю, але ўвесь час паўтараецца сон з нападам чорнага ворана. Падаецца, і АМОНА няма, але страх такі, нібыта гэта ён гонніца следам.

Ці, напрыклад, сны адпаведна сюжэтаў не сніліся, а пасля пачалі, як у выпадку Вольгі. Проста так нічога не бывае, хутчэй за ўсё былі нейкія трыгеры, якія справакавалі трывогу — патрапілася адпаведная навіна пра кагосьці, “прыйшлі” да сяброў ці сваякоў і г.д.

Што тычыцца настальгіі, якая мучыць на яве, то гэта пра гараванне аб страце. Ёсць такое паняцце ў псіхалогіі, калі чалавек перажывае смерць блізкага, пераезд і г.д. У гаравання шмат этапаў, і адзін з іх — сум пра тое, што стала недасяжным. У выпадку Яўгеніі — гэта родныя мясціны. Успаміны пра іх — паказальнік таго, што ідзе працэс гаравання, псіхіка добра працуе і стараецца дапамагчы.

Увогуле, сон вельмі важны для псіхічнага здароўя, гэта як мінімум 50% поспеху ва ўсіх справах. Калі забяспечаны нармальны 8-гадзінны сон — лягчэй перанасіць любыя складанасці. Недахоп сна вельмі шкодны — ён правакуе псіхічныя разлады. Сярод рэкамендацый ад Нацыянальнага фонда сна ЗША, як наладзіць сон — класціся і ўставаць у адзін час, займацца фізкультурай, пазбягаць кавы і некаціна, чытаць папяровыя кнігі перад сном, і інш. 

Штодзень, Яна Сноўская

Фота: з Інтэрнэту

Падпісвайцеся на наш канал: https://t.me/shtodzien 
https://www.facebook.com/sztodzien